Civiele aansprakelijkheid van online platforms onder de Digitaledienstenverordening: geen oplossing voor het handhavingstekort

Artikel 54 Digital Services Act (DSA) bepaalt dat afnemers van de diensten van platforms het recht hebben schadevergoeding te vorderen van platforms wegens schending van de verplichtingen in de DSA. Dit artikel onderzoekt wat de Europese wetgever heeft beoogd met het invoegen van deze bepaling. Verdedigd kan worden dat het doel tweeledig is: enerzijds kan mogelijke aansprakelijkheid een extra prikkel vormen om de verplichtingen uit de DSA na te leven; anderzijds lijken de bewoordingen van de amendementen van het Europees Parlement erop te duiden dat oorspronkelijk werd beoogd om consumenten een effectieve remedie te geven als zij schade leden doordat platforms hun verplichtingen niet nakomen. Nu artikel 54 DSA niet voorziet in een contractuele of buitencontractuele remedie jegens de online marktplaats, wordt het handhavingstekort voor het (laten) verspreiden van gevaarlijke goederen door de DSA niet opgelost. Ook blijft de vraag of de consument veel gebruik zal maken van de mogelijkheid van artikel 54 DSA. Mogelijkheden die nu ontbreken, zijn het instellen van een representatieve actie (naast de mogelijkheid een collectieve actie in te stellen op grond van artikel 3:305a BW) en de mogelijkheid een gebod of verbod te vorderen.