Hoge Raad: verpanding assurantieportefeuille als zodanig is niet mogelijk

Van oudsher kon een verzekeringstussenpersoon voor het financieren van de aankoop van een assurantieportefeuille een beroep doen op de op die portefeuille betrokken verzekeraar(s). Als een door hem gefinancierde tussenpersoon het premie-incasso in ernstige mate verwaarloosde, de geïnde premies niet tijdig afdroeg of zich schuldig maakte aan handelingen die de vrees wettigden dat hij niet zou voldoen aan zijn uit het premie-incasso voortvloeiende verplichtingen, was de betreffende verzekeraar gerechtigd die tussenpersoon van het premie-incasso te ontheffen. De verzekeraar nam dan de portefeuille in eigen beheer onder verrekening van de gemiste premie met de aan de tussenpersoon te betalen afkoopsom voor diens provisieaanspraak en verkocht de portefeuille vervolgens aan een andere tussenpersoon. Deze gang van zaken bood verzekeraars – zeker na de vastlegging van een en ander in de Wet Assurantiemiddeling (WAb) – voldoende zekerheid. Naarmate de financieringsbehoefte op een andere wijze werd ingevuld en er andere financiers zoals banken werden aangezocht, ontstond de noodzaak om andere zekerheden te bedingen. Veelal in de vorm van een pandrecht op de (gehele) portefeuille.