Voor het (schade)verzekeringsrecht wordt niet zelden in de literatuur verdedigd dat de verzekerde in geval van gedrag dat (uiteindelijk) als eigen schuld in de zin van art. 7:952 BW of de standaard eigenschuldclausules in verzekeringsvoorwaarden kan worden gekwalificeerd zijn gehele recht op uitkering verliest. In dit boek zal de opvatting worden verdedigd dat een schadeverdeling naar evenredigheid en dus een gedeeltelijke uitkering voor de verzekerde bij eigen schuld in het (schade)verzekeringsrecht rechtens wel degelijk mogelijk zijn en moeten zijn.
Ook beschikbaar via LI Library en XPOSI-shop.
Prof. mr. drs. M.L. Hendrikse is bijzonder hoogleraar handelsrecht en verzekeringsrecht aan de Open Universiteit (JPR advocaten-leerstoel), directeur van het UvA Amsterdam Centre for Insurance Studies (ACIS), opleidingsdirecteur van de Master Verzekeringskunde van de UvA Amsterdam Business School, universitair hoofddocent privaatrecht aan de Universiteit van Amsterdam, rechter-plaatsvervanger in de Rechtbank Utrecht en lid van de Geschillencommissie Kifid (Verzekeringskamer).
1. Inleiding
2. Het eigenschuldbegrip in het schadeverzekeringsrecht: een subjectief of objectief begrip?
2.1 Algemeen
2.2 Gedeeltelijke verwijtbaarheid van de verzekerde en eigen schuld
2.3 Naar een objectieve toerekening van schuld?
3. Gedeeltelijke uitkering door toepassing van het proportionaliteitsbeginsel of causaliteitstoerekening
3.1 Algemeen
3.2 Het proportionaliteitsbeginsel in relatie tot eigen schuld in het (schade)verzekeringsrecht
3.3 Causaliteitstoerekening bij eigen schuld
4. Conclusie
Dankwoord
