Leidraad en praktische handvatten voor de jurist bij het doorgronden van conclusies forensisch DNA-onderzoek

Met de onverminderd snelle ontwikkelingen in de DNA-technologie nemen ook de mogelijkheden van het forensisch DNA-onderzoek steeds verder toe. Zo is met de komst van een nieuwe generatie DNA-analysesystemen en geoptimaliseerde LCN (Low Copy Number) DNA-analysemethoden het forensisch DNA-onderzoek nog gevoeliger geworden en wordt steeds meer informatie verkregen uit biologisch sporenmateriaal. De keerzijde hiervan is dat dit type forensische expertise ook steeds complexer wordt. Het beoordelen van de onderzoeksresultaten en het hieruit trekken van conclusies stelt steeds hogere eisen aan de kennis en ervaring van de DNA-deskundigen en aan de wijze waarop zij de resultaten rapporteren. Maar ook van de juristen die met dergelijke rapporten te maken krijgen, wordt steeds meer gevergd. Dit artikel biedt de juristen een leidraad bij het doorgronden van het uitgevoerde DNA-onderzoek en de gerapporteerde resultaten en conclusies. Aan de hand van de aangereikte handvatten kan worden getoetst of het onderzoek zo onbevooroordeeld mogelijk is uitgevoerd en de gerapporteerde conclusies daadwerkelijk zijn begrepen. Centraal staan de opeenvolgende fasen van het forensisch DNA-onderzoek en de verschillende categorieën waarin de resultaten en conclusies van het forensisch DNA-onderzoek kunnen worden onderverdeeld. Waaraan moet DNA-onderzoek van minimale biologische sporen voldoen en wat is het belang van de consensusmethode? Uiteindelijk dienen de resultaten van het DNA-onderzoek te worden beschouwd in de context van de zaak. Aan welke voorwaarden moet zijn voldaan alvorens een deskundige een waarschijnlijkheidsuitspraak kan doen in het licht van hypothesen over hoe het DNA op een object kan zijn terechtgekomen?