Mag het ook een onsje meer zijn?

Vijftien jaar na het evaluatieonderzoek van Frits Posthumus over de eerste strafzaak in de Schiedammer parkmoord wordt in een symposium stilgestaan bij ‘de lessen van toen in de context van nu’. In die eerste strafzaak werd Kees B., naar wij nu weten, ten onrechte veroordeeld. Voor een belangrijk deel was dat op basis van zijn bekentenissen. In 2004, voordat bekend werd dat Wik H. de echte dader was, werd een eerste herzieningsverzoek van Kees B. ingediend. Daarin werd mede op basis van het werk van rechtspsycholoog Peter van Koppen gesteld dat de bekentenissen vals waren. Dit herzieningsverzoek werd door de Hoge Raad afgewezen. Zou een dergelijk herzieningsverzoek in de context van nu meer kans maken?