De Wet deskundige in strafzaken [4]

Eerder dit jaar verscheen in dit tijdschrift mijn artikel ‘De Wet deskundigen in strafzaken [3]’. De inleiding daarvan herhaal ik hier in extenso: ‘Deze bijdrage is een eerste vervolg op een drietal eerdere publicaties van mijn hand die in dit tijdschrift verschenen in 2008 en 2009. Uit het feit dat er een dikke vier jaar zit tussen deze publicatie en de vorige mag wat mij betreft worden afgeleid dat het gezamenlijk onderwerp van deze bijdragen, de Wet deskundige in strafzaken (…), inmiddels een rustig bezit is geworden. (…) Heel veel nieuws is er namelijk niet te melden. Maar alleen al voor de volledigheid is het toch goed een aantal punten (hernieuwd) te bespreken. Ik zal dat vooralsnog in twee gedeelten doen. In de onderhavige bijdrage neem ik de huidige stand onder de loep van de OM-beleidsregel die bij deze wet hoort. In zoverre grijpt deze bijdrage, met volgnummer 3, vooral terug op de eerdere bijdrage met volgnummer 2. In de volgende bijdrage, met volgnummer 4, zal worden gekeken naar de huidige positie van de rechter-commissaris (daaronder begrepen de raadsheer-commissaris) en naar de zittingsrechter als benoemende instanties. Daarmee zal volgnummer 4 vooral voortbouwen op de eerste publicatie uit 2009 (en in mindere mate op die uit 2008).’